Play / Cognition (بازی / تمرین) is an ever evolving and multifaceted platform to connect with others and keep entertained through collective action. Communicating mostly through emails, participants are tasked with, and /or asked to assign tasks to, with no end goal or final product in mind. Anyone who is interested to play is encouraged to participate and to think outside the box. New forms of task based communication develops as the project evolves challenging the confines of virtual performative making and connection. These tasks are to be done in one’s spare time, without pressure and as a form of meditation.
Here so far is the exchange made between the participants and the organizer. The documentation is divided in six phases, responding to the different parts of the game until now. Updates are made to the archive regularly as the project unfolds.
In Phase 1 – Text/Image, an email was sent out to participants featuring an arbitrary narration and image. The participants were tasked to email back a manipulation of the story and image, or produce a new text and an image that responds to the last email — as they see fit- to continue the game. This goes on back and forth for as long as both parties are interested in continuing.
In Phase 2 – T/asks, the participants are asked to task the organizer with creative activities. Vice versa, the organizer will create tasks for the participants.
In Phase 3 – Install, participants are sequentially tasked to help the organizer in arranging objects collected into a 1×2 meter space. As the project continues, this process becomes more open ended and not necessarily bound to the object or the square.
Phase 4 – Final Installation in Room showcases the installation in its final form, after the participants/collaborators have finished their arrangement instructions.
In Phase 5 – Bazaar Art Book Fair, The Tehran based Bazaar Art Book Fair provided the participants a sheet of pager (front and back) to be included in their 2020 publication. participants/collaborators work together on the design of one page that was passed from one to the next participant. One side of the sheet held a design that all participants contributed. The other side includes a short text from each participant summarizing their experience in this process.
In Phase Six – In Public Space, project contributors Alireza Mohammadi, Hedieh Ahmadi, alongside Sadra Wejdani, Founder and working member of Bazcharkh, an NGO based in Tehran with a focus on sustainable methods of inner city transportation in Iran, transported the installation from the room onto a bike trolly, and moved the materials to a public location in Northern Tehran. The installation was then reassembled in this space.
Play Cognition was featured in Solo Show (http://soloshow.online/playcognition.html), an online exhibition platform with participants across the globe that examine various forms of making in isolation.
بازی/تمرین روندی تجربه محور است جهت بازتعریف و بازیابی ارتباطات انسانی. شیوه‌ی آن قدم به قدم و با مشارکت افراد شرکت‌کننده شکل می‌گیرد و ساختار از پیش تعیین شده و ثابتی ندارد.
اگرچه می‌توان آن را به صورت حضوری نیز انجام داد ولی با توجه به شرایط کنونی، در تجربه‌ی پیش‌رو تمرکز بر ارتباط راه دور از طریق ایمیل بوده است.
هدف از آن، به اشتراک گذاری پیشنهادهای فردی توسط مشارکت‌کننده‌ها جهت ایجاد تمرکز میان فعالیت‌های روزانه و نیز یافتن روش‌های خلاق برای سرگرمی‌ست. بدین گونه که طی آن، افراد تلاش می‌کنند تا با فهم امکانات و محدودیت‌های موجود، درخواست/وظیفه هایی را طراحی کنند که فرد انجام دهنده را بدون اعمال فشار و در موقعیتی متمرکز به فکر و عمل ساختن تشویق کنند.
این کار یا به صورت دو به دو و یا گروهی انجام می‌شود. در این نوبت از تجربه‌ی بازی/تمرین که به صورت گروهی انجام گرفت، یک فرد به عنوان میانجی عمل کرد تا افراد شرکت‌کننده/شریک تا انتهای روند با یکدیگر آشنا نشوند. این کار با این هدف صورت گرفت تا افراد مختلف سوای پیش‌زمینه‌های شناختی و پیش‌داوری‌های دیگر و صرفاً از طریق روندی که در آن قرار گرفتند با یکدیگر آشنا شوند و به همکاری بپردازند.
مستندات این روند با توجه به آنچه تاکنون پیش رفته است در سه دسته تقسیم و گردآوری شده است و به مرور و تا جایی که روند ادامه داشته باشد تکمیل می‌شود.
فاز اول – تصویر / متن:
یک تصویر و متن که لزومن ارتباط مستقیمی به هم نداشته‌اند توسط فرد میانجی برای هر یک از شرکت‌کننده/شریک‌ها ارسال شد و از آنها خواسته شد تا هرگونه تغییری را در تصویر اعمال نمایند و متن را به هر شکل که خواستند ادامه دهند و باز بفرستند. این روند رفت و برگشت بین هر یک از شرکت‌کننده/شریک ها و فرد میانجی تا زمانی که برای هر یک جذابیت داشت ادامه پیدا کرد.
فاز دوم – درخواست / وظیفه:
درخواست/وظیفه هایی توسط افراد شرکت‌کننده/شریک طراحی شده و توسط فرد میانجی بین اعضا به اشتراک گذاشته شد تا نتیجه‌ی انجام آنها گردآوری و قابل قیاس باشند.
فاز سوم – سازه:
در این بخش افراد شرکت‌کننده / شریک با توجه به امکانات و محدودیت‌های اعلام شده و وسایل گردآوری شده توسط فرد میانجی، نحوه‌ی ساختار و استفاده از این ادوات را ارائه داده، و فرد واسط یا همان اجرا گر براساس درخواست/وظیفه های ارائه شده سازه‌ای را بر روی صحنه‌ی ۲x۱متر سرهم‌بندی کرده است.
فاز چهارم – سازه در اتاق:
شرکت‌کننده/شریک ها طی روندی مکاتبه‌ای و به صورت جداگانه، به فرد واسط گفتند که چگونه وسایلی که جمع کرده بود را با در نظر گرفتن محدودیت‌ها و امکاناتش در اتاق خواب خود سرهم‌بندی کند.
فاز پنجم – کتاب بازار کتاب هنری:
بهار ۱۳۹۹ بازار کتاب هنری (bazarartbookfair.com) طی فراخانی همگانی یک ورق (دو صفحه‌ی پشت و رو) را در اختیار درخواست‌کنندگان قرار می‌داد تا در نهایت به شکل کتاب آن را چاپ و منتشر کند.
بازی/تمرین در این فراخان شرکت کرد و دو صفحه‌ای که در اختیار داشت توسط شرکت‌کننده/شریک ها تکمیل شد.
یک سمت آن تصویری بود که به نوبت و توسط فرد واسط/انجام‌دهنده بین‌شان دست به دست شد و هر فرد یک لایه به تصویری که به دستش می‌رسید اضافه کرد.
سمت دیگر شامل متنی کوتاه از هر یک از شریک/شرکت‌کننده ها بود که به نظرش می‌توانست گویا و چکیده‌ی تجربه‌اش در روند بازی/تمرین تا آنجای کار باشد.
فاز ششم – در فضای عمومی:
فرد واسط/انجام‌دهنده (علیرضا محمدی) با همراهی صدرا وجدانی (مؤسس و عضو کارگروه مردم نهاد بازچرخ) و هدیه احمدی، سازه را تفکیک و از اتاق خارج کردند. با استفاده از گاری‌ای که به دوچرخه متّصل بود آن را تا محل مورد نظر در شمال شهر تهران منتقل و در آنجا به تناسب امکانات و محدودیت‌های فضا، به شکل دیگری سرِهم کردند و قراردادند.
مستندات تجربه‌ی بازی/تمرین در این مرحله به عنوان یکی از راهکارهای پیشنهادی مواجهه با شرایط کنونی و زندگی در قرنطینه، در بخشی از نمایش آنلاین پلتفورم Solo Show ارائه خواهد شد.